Gevlucht en vreemdeling

Het is januari 2003. Bewoners van het eiland Ameland maken zich druk om vluchtelingen. Zij keren zich tegen de overheid, die 'hun' asielzoekers naar het vasteland wil sturen. Zij wilen dat wordt gewacht tot de zomervakantie, zodat de kinderen het schooljaar af kunnen maken. Daarna zullen de asielzoekers node worden gemist omdat dankzij hen geen scholen gesloten hoefden te worden en er geen personeelsgebrek was. Dat enkele jaren eerder is geprotesteerd tegen de komst van vreemdelingen, is Ameland inmiddels weer vergeten.

uit: Barmhartigheid en gerechtigheid pg 30

De omgang met nieuwkomers, met mensen die zijn gevlucht voor geweld, voor armoede, voor een uitzichtloos bestaan, voor hun eigen familieleden of voor een grote anonieme bedreiging, is in alle tijden en in vele samenlevingen een probleem. De Amelandse geschiedenis toont dat het opnemen van vreemdelingen niet alleen een daad van barmhartigheid is: eigen belangen spelen mee in de hartelijke strijd die de eilanders voerden voor mensen die bij hen waren gaan horen. 

In dit dossier zijn teksten, suggesties en voorbeelden opgenomen van christelijke groeperingen die zich op de een of andere manier inzetten voor vluchtelingen.